Showing posts with label విదేశీయం. Show all posts
Showing posts with label విదేశీయం. Show all posts

Sunday, 12 December 2010

ఆస్ట్రేలియా లో మా ఇక్కట్లు 2 వ బాగం

మొదటి బాగం లో రాసినట్లు అలా మొదటి మూడు రోజులు సాగాయి.
ఎట్టకేలకు మా అపార్ట్మెంట్ లో కి వచ్చి, భోజనం చేసాం కదా...

మేము మంచి చలి కాలంలో వచ్చాం, హీటర్ ఆన్ చేస్తే పని చేయడం లేదు. అడ్మిన్ స్టాఫ్ వీకెండ్ లో పని చేయరు కాబట్టి, సోమవారం వరకు మా మొర వినే నాధుడే లేడు. ఒకేసారి 35 నుంచి 6 డిగ్రీల ఉష్ణోగ్రత కి వచ్చేసరికి మా పరిస్థితి ఎలా ఉంటుందో చెప్పనక్కరలేదు. .మేము ఇండియా నుంచి ఒక పెద్ద రగ్గు తెచుకున్నాం. బెంగళూరు వాతావరణంలో మంచి ప్రశంసలు పొందిన ఈ రగ్గు, మెల్బోర్న్ వాతావరణానికి నా వల్ల కాదు అని చేతులెత్తేసింది. స్వెట్టర్, సాక్స్ వేసుకున్న ఉపయోగం లేదు. ఆ రాత్రి జాగారం.  

ఉదయాన్నే షాప్ కి వెళ్లి ఒక మంచి క్విల్ట్ (తెలుగులో బొంత అంటారేమో కదా!) తీసుకున్నాం. క్విల్ట్ వల్ల కొంత పరిస్థితి మెరుగు ఐనప్పటికీ మాకు కష్టం గానే ఉంది.  రాత్రి అవుతుంది అంటే నరకం. సరే ఇంకెంత, రేప్పొద్దున్నే, మన ఆస్థాన సిబ్బంది విచ్చేస్తారు కదా అని కోటి ఆశలతో ఎదురు చుస్తూ ఆదివారం రాత్రి కూడా జాగారం చేశాము. 
సోమవారం పొద్దున్నే, సిబ్బందిని కలిసి, ఒప్పందపు పత్రం తాలూకు ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసి, హీటర్ సమస్యని వివరించాను. వాళ్ళు తాపీగా ఇదిగో, ఈ బుక్ లో మీ సమస్య వివరాలు  రాయండి మీ వంతు వచినప్పుడు టేక్నిషియన్ వచ్చి బాగుచేస్తాడు. వంతు ఏమిటి స్వామి అంటే, మాకు కొన్ని ప్రాదాన్యతలుంటాయి. టేక్నిషియన్ కూడా బిజీ గా ఉంటాడు. వాళ్ల స్లాట్స్ కూడా చూస్కొని చేపిస్తాం. 2 -3 రోజులు పట్టవచ్చు. ప్లీజ్ బేర్ విత్ అజ్ అన్నాడు.
ఈ తంతు పూర్తి చేస్కొని సోమవారం ఆఫీసు కి వెళ్ళాను. సరయిన నిద్ర లేకపోవడం వల్ల, సీట్ లో కూర్చుంటే నిద్రోచేస్తుంది. అసలే కొత్త వర్క్ ప్లేస్. మన పోస్ట్ ఏమో బోడి కన్సల్టెంట్. మా వాడికి బిల్లింగ్ ముఖ్యం. మా క్లైంట్ కి నా పని ముఖ్యం. నేను అసలే చాలా సిన్సియర్. నన్ను నేను ఇలా నిద్ర మొహం తో చూస్కో  లేక, మా కంపెనీ వాడికి ఫోన్ చేసి నా పరిస్థితిని వివరించి, నేను ఇక్కడ ఉండలేను, వేరే ఇల్లు చూడు. లేకపోతే ఇండియా వచ్చేస్తాను అని చెప్పాను.  వాడు మాత్రం 'మేము ఈ అపార్ట్మెంట్ కి మూడు నెలలు ఒప్పందం రాశాం, ఇప్పుడు ఏమి చేయలేము'  అని కరుడు గట్టిన తీవ్రవాది మాదిరిగా చెప్పాడు. నా ఈగో ని తృప్తి పరుచుకోవడానికి 'ప్రతి కుక్క కి ఒక రోజు వస్తుంది' అని చెప్పుకొని, ఆ తీవ్రవాదిని క్షమించి, కిం కర్తవ్యం అని, పరిస్థితులకు అలవాటు పడటానికి ట్రై చేస్తూ, దేవుడా.. ఏవిటయ్యా  ఈ పరీక్షలు. ఇండియా లో పెడితే పర్లేదు. పరాయి దేశంలో మాకు ఈ టెస్ట్ లు వద్దు స్వామి అనుకుంటూ పునరావాసం కోసం చూస్తున్న, వరద బాదితుల లాగా హీటర్ కోసం ఎదురు చేస్తున్నాం. ఎట్టకేలకు శుక్రవారం నాటికి ఈ హీటర్ సమస్య పరిష్కారం అయింది. 

హీటర్ సంతోషం ఆట్టే నిలవలేదు. 4 -5 డేస్ లో మరొక సమస్య. 

 నా కన్ను ఎర్రగా అయ్యి కంటి నుండి నీరు కారటం... కలకలు అంటాం కదా... అటువంటిదే. పొద్దున్న లేస్తే పడుకునే దాక కూర్చునేది కంప్యూటర్ ముందే. సెలవు కుదరదు. చలి గాలికి ఈ కంటి బాధ వర్ణనాతీతం . మన దేశం లో మందుల షాపులు  ఎలాగో ఇక్కడ ఫార్మసీలు ఉంటాయి. అక్కడికెళ్ళి మన బాధ చెప్తే మందు ఇస్తారు అని వెళ్ళాను. జస్ట్ అబౌట్ టు క్లోజ్. అమ్మా తల్లి అని, నా బాధ అని చెప్పబోతుంటే, సారీ, వుయ్ ఆర్ క్లోజేడ్  అంది. సూపర్ మార్కెట్ కి వెళ్లి గూగుల్ అమ్మ సాయంతో మరియు నాకున్న మిడి మిడి జ్ఞానం తో అక్కడ ఒక ఐ డ్రాప్స్ తీస్కోని వాడాను. వేస్కున్న వెంటనే చాలా రిలీఫ్ గా ఉంటుంది. 20 నిమిషాల తర్వాత మళ్ళీ మాములే. తగ్గుతుంది అనే ఆశతో  2 డేస్ చూశాను.ఫలితం లేదు. ఫార్మసిస్ట్ దగ్గరకి వెళ్లి, నా బాధ చెప్పుకుంటే, ఆవిడ ఒక మందు ఇచ్చి  3 డేస్ లో తగ్గాలి, తేకపోతే డాక్టర్ దగ్గరకి వెళ్ళండి అంది. సరే అని 3 డేస్ చూశాను. అదేంటో, నా కన్ను అంతగా నచ్చిందేమో, నేను పోను అని మొండికేసి కూర్చుంది. మన దేశం లో అయితే ఒక వేప కాయ ట్యూబ్ వేస్తే, 2 డేస్ లో టాటా చెప్పాల్సిందే.

డాక్టర్ దేవుడు ఎక్కడున్నాడు అని గూగుల్ అమ్మని అడిగి, కోటి ఆశలతో అక్కడికి వెళ్తే, వాళ్ళు అప్పాయింట్మెంట్ ఇచ్చారు, మరుసటి రోజు ౩ గంటలకు రమ్మని అపాయింట్మెంట్ ఇచ్చారు. అదేంటో, డాక్టర్స్ కూడా 9 -5  పని చేస్తారు. కన్ను పోయేలా ఉంది అంటే, మరుసటి రోజు రమ్మంటారు :( 

వాళ్ళు చెప్పిన టైం కి వెళ్లి, చాలా ఆత్రుత తో చూస్తున్నాను. ఇక్కడ మన దేశం లో లాగా ఒక డాక్టర్ కి ఇద్దరు ముగ్గురు నర్సులు లేరు. ఆయనే బయటకి వచ్చి నన్ను లోపలి తీస్కెళ్ళాడు. ఆయనకి నా బాధను చాలా వివరంగా చెప్పి, వల వల ఏడ్చినంత పని చేశాను. ఆయన అన్ని కోణాల్లో, కేసు ని దర్యాప్తు చేసి, నాకేమన్న చూపు మందగించినదా అని కూడా వెరిఫై చేస్కొని  డ్రాప్స్ ఇచ్చి  5 డేస్ వాడు, తగ్గకపోతే స్పెషలిస్ట్ దగ్గరికి వెల్దువు అన్నాడు. డ్రాప్స్ వైపు, తన వైపు నేను చూసిన చూపు ని డాక్టర్ బాగా క్యాచ్ చేసాడు. అయ్యా, anti-biotic  tablets  ఇవ్వండి. కాస్త 1 -2 రోజుల్లో తగ్గే మార్గం ఎమన్నా చూపండి. నేను ఆల్రెడీ ఈ కలకలతో వారోత్సవాలు జరిపేసాను. మాసోత్సవాలను జరుపుకొనే ఓపిక లేదు.  దీన్ని ఇంకో 2 -3 వారాలు  సాగ పీక కుండా, 1 -2  రోజుల్లో తగ్గే మార్గం సెలవివ్వండి స్వామి అంటే... ఆయనొక నవ్వు నవ్వి anti-biotic  వల్ల నష్టాల మీద నాకు క్లాసు తెస్కొని పంపించేసాడు. నాలుగు రోజుల్లో  తగ్గడంతో హమ్మయ్య అని ఉపిరి పీల్చుకున్నాను.

మనమేమో ఇండియా లో పిల్లోడికి జలుబు చేసినా, anti-biotic ని విరివిగా వాడేసి రెండు రోజుల్లో తగ్గించేసి, వాడి బాడీ మీద మామూలు మందులు పనిచేయకుండా చేసేస్తాం. ఆ ప్రభావంతో వీళ్ళు ఇచ్చిన మందులు మన మీద అంతా తేలిగ్గా పని చేయలేదు అనిపించింది నాకు. లేకపోతే కళ్ళ కలకకు పది రోజుల పైన అవస్థ పడటం ఏంటి, ఇలా బ్లాగ్ లో బాధలు రాయడం ఏంటి..

మొత్తం మీద మొదటి మూడు వారాలూ, అష్ట కష్టాలు పడినా, తర్వాత  అంతా సవ్యం గానే ఉంది. సమ్మర్ కూడా వచ్చేయడంతో ఒకే రోజు ఎండాకాలం వానాకాలం చలికాలాలను చూస్తున్నాం.  మూడు నెలల ప్రాజెక్ట్ వర్క్ పూర్తి చేస్కొని  ఇంకో నాలుగు రోజుల్లో మన దేశానికి  వచ్చేస్తున్నాం. 

Thursday, 9 December 2010

ఫైర్ అలారం గోల

ఆస్ట్రేలియా లో మేము ఉంటున్న అపార్ట్మెంట్ లో నిన్న ఒక సంఘటన జరిగింది. నిన్న పొద్దున్నే మా ఆయనని ఆఫీసు కి సాగనంపి , నా పనులు చక్కపెట్టుకొని ,స్నానం చేసి పూజ చేయటం మొదలుపెట్టాను.ఇంతలో హటాత్తుగా ఫైర్ అలారం మోగటం మొదలు అయింది .నాకు ఒక్క నిమిషం అర్ధం కాలేదు .ఏమి అవుతుంది, నేను స్టవ్ మీద ఏమైనా పెట్టి మాడ్చేసానా అని అనుమానం వచ్చి చూశాను, ఏమి లేదు. వెంటనే తలుపు తీసాను అందరూ హడావిడి గా పరుగులు తీస్తున్నారు .ఒక చైనా ఆవిడని 'ఏమి అయింది అని' అడిగాను.  ఆవిడ ఏదో చెప్పింది, నాకు ఏమి అర్ధం కాలేదు. సర్లే ఈవిడ తో పెట్టుకుంటే కష్టం అని  మా అయన కి ఫోన్ చేశా. ఏమి బయపడకు పాస్ పోర్ట్ లు, తాళం తీసుకొని లిఫ్ట్ లో కాకుండా మెట్లు దిగి కిందకు వెళ్ళు అన్నారు.ఆ టెన్షన్ లో నాకు మెట్లు ఎక్కడ ఉన్నాయో కూడా అర్ధం కాలేదు. రోజు లిఫ్ట్ ఉండేసరికి మెట్ల తో పని లేక అవి ఎక్కడ ఉన్నాయో చూస్కోలేదు.మేము ఉండేది 20 వ ఫ్లోర్ లో. అక్కడ నుంచి కిందకు వచ్చేసరికి నా పని అయిపోయింది.

మన దేశం లో ఐతే ఫోన్ చేసిన గంటకి కానీ ఫైర్ వాళ్ళు రారు. ఇక్కడ మాత్రం రెండు మూడు నిమిషాలలో ఒక పది మంది టీం వచ్చారు ..కొంత మంది కింద ఏదో చేస్తున్నారు కొంత మంది పైకి వెళ్లారు .నాకు మాత్రం ఏమి జరుగుతుందో అర్ధం కాలేదు.

ఒక వేళ ఇప్పుడు ఏదైనా  జరిగితే  మా సామాను అంతా ఎలా, అసలే మా అయన ఈ మద్యనే laptop కొనిపెట్టారు. నా ధ్యాస అంతా వీటి మీదే ఉంది. సర్లే ఇప్పుడు నేను చేయగలిగింది ఏమి లేదు అని చూస్తున్నాను. నేను ఇక్కడ ఏమి జరుగుతుందా అని టెన్షన్ పడుతుంటే మా అయన నిమిషానికి ఒక సారి ఫోన్ చేసి అక్కడ తాజా పరిణామాలు ఏంటి అని అడుగుతున్నారు...ఇలా  40 నిముషాల టెన్షన్  తర్వత వాళ్ళు తేల్చింది ఏంటి అయ్యా అంటే...  6 వ అంతస్తులో ఒక మహానుబావుడు ఎవడో ఫైర్ అలారం కింద నుంచొని సిగరెట్ కాల్చుకున్నాడు అట...నాకు ఆ నిమిషం లో అతను ఎవరో చూపిస్తే... కత్తిపీట పెట్టి పీక కోయాలి అనిపించింది.ఇంక అందరూ నెమ్మది గా పైకి  వెళ్ళటం మొదలుపెట్టారు.మనకి అసలే ప్రాణం మీద తీపి ఎక్కువ ,రిస్క్ తీసుకోవటం ఎందుకు అని అందరూ వెళ్ళిన తర్వాత చిన్నగా వెళ్ళాను.

ఇలాంటిదే అంతకు ముందు కూడా ఒక సారి జరిగింది. ఒక రోజు అర్ధరాత్రి మంచి నిద్ర లో ఉన్నాం .ఒక్క సారిగా అలారం మోగింది .మేము తేరుకొని కిందకు వద్దాం అని రెడీ అయ్యేసరికి ఇది ఫాల్స్ అలారం అని ప్రకటించారు..తెల్లారి  మా ఆయన రిసెప్షన్లో  కనుక్కుంటే తెల్సింది ఏంటి అంటే ఎవడో ... పీకల దాక తాగి అర్ధరాత్రి వంట చేయటం మొదలు పెట్టాడట. ఆ మత్తులో ఆ కూర కాస్త మాడి అలారం మోగింది అట. నైట్ రెండు గంటలకు వంటేమిటి వాడి బొంద.

అయినా వీళ్ళిద్దరి తిక్క బాగా కుదిరిందిలే. అపార్ట్మెంట్ వాళ్ళు వీళ్ళకి చెరొక 2000 $ జరిమానా విదించారుగా !!!

ఈ మధ్య మా అయన బ్లాగ్ లు రాయటం మొదలు పెట్టారు.
సరే నేను కూడా ఒక రాయి వేద్దాం అని  రాస్తున్నాను.

శ్రీమతి కృష్ణ

Wednesday, 8 December 2010

ఆస్ట్రేలియా లో మా ఇక్కట్లు


ఆస్ట్రేలియా ఒక అందమైన దేశం. మా కంపెనీ వాడి పుణ్యమా అని, నా శ్రీమతికి  బ్రిస్బేన్ మరియు మెల్బర్న్ చూపించ గలిగాను. బ్రిస్బేన్  లో మూడు నెలలు ఉన్నాం . ఇండియా వెళ్లి "ఇంటి దగ్గర నుంచి  పని" దయ వల్ల రెండు నెలలు ఇంట్లో పేరెంట్స్ తో ఉంటూ పనిచేస్కోని, మళ్ళీ మెల్బర్న్ కి  వచ్చాం . ఇటీవల కాలంలో భారతీయుల మీద దాడుల దృష్ట్యా  మొదటి నుంచి  ఆస్ట్రేలియా అంటే  వెళ్లొద్దు అని  ఇంట్లో గొడవ.ఏదో వాళ్ళకి నచ్చచెప్పి బ్రిస్బేన్ వెళ్ళాం. అక్కడ అంత సాఫీ గా సాగిపాయింది.ఈ సారి మెల్బర్న్ అంటే అస్సలు ఒప్పుకోలేదు. మా అత్తా మామలు కూడా  చాలా భయడ్డారు.

చాలా కష్టపడి అందర్నీ ఒప్పించి  మెల్బోర్న్ చేరుకున్నాం. ఇక్కడ నుంచి మా కష్టాల పర్వం మొదలు అయింది. మేము ఉండటానికి అన్ని ఏర్పాట్లు మా కంపెనీ వాళ్ళే చేసారు. 

మనం వచ్చి  పాస్ పోర్ట్ చూపించి, ఒప్పంద పత్రం మీద సంతకం పెట్టిన తర్వాత మాత్రమే మనకు రూం ఇస్తారట.మాకు కేటాయించిన అపార్ట్ మెంట్ నిర్వహణ సిబ్బంది కూడా మన లాగానే శని అది వారాల్లో ఎంచక్కా సెలవు తీసుకోవడం తో బాటు కేవలం ఉదయం 9 నుంచి సాయంత్రం 5 వరకే పని చేస్తారట. మా కంపెనీ వాళ్ళు మాకు ఇంత వివరంగా చెప్పి ఉంటే, బహుశా ఈ బ్లాగ్ రాసి మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టాల్సిన పని ఉండేది కాదు.

మీరు వెళ్ళగానే ఉండటానికి వేరే హోటల్ రెండు రోజులకు బుక్ చేసాము, దానిలో చెక్-ఇన్ చేస్కొని విశ్రాంతి తీస్కోని మరునాడు చక్కగా ఆఫీసు కి వెళ్లి, మీకు వీలయినప్పుడు అపార్ట్మెంట్ కి వెళ్ళండి. మీకు టెన్షన్ ఉండకూడదు అని రెండు రోజులకు హోటల్ బుక్ చేసాం, పండగ చేస్కొండి అన్న రేంజ్ లో చెప్పాడు మావాడు.  ఇన్ ఫ్రంట్ దేర్ ఈజ్  క్రోకోడయల్ ఫెస్టివల్... అని మాకు తెలియదు కదా.

మేము గురువారం  మెల్బర్న్ లో దిగాం కదా...  అక్కడ నుంచి నేరుగా హోటల్ కి వెళ్ళాం. వెదవది హోటల్లో కనీసం కాఫీ పెట్టుకునే సౌకర్యం కూడా లేదు. ఆ రాత్రికి  KFC మీద ఆధారపడ్డం .శుక్రవారం ఉదయం అల్పాహారంగా ఏదో బిస్కెట్స్,ఆపిల్ తిన్నాం . శ్రీమతికి  లంచ్ టైములో తినటానికి ఏదో ఇచ్చి నేను ఆఫీసు బయల్దేరాను. మొదటి రోజు కదా... ఉల్లాసంగా ఉత్సాహంగా, ఆస్ట్రేలియా దేశంలో... మెల్బర్న్ నగరంలో... అని ప్యారడీ పాటలు పాడుకుంటూ.... ఆఫీసు కి వెళ్ళాను.

KFC  , మెక్ డోనల్డ్స్ తో మొహం మొత్తిన మేము,   శుక్రవారం రాత్రి  ఆహా, రేపు పొద్దున్నే ఎంచక్కా అపార్ట్మెంట్ కి వెళ్ళొచ్చు, సుష్టు  గా వండుకొని తినొచ్చు, అనుకుంటూ గుడ్ నైట్ చెప్పుకున్నాం. శనివారం ప్రొద్దున్నేకాలింగ్ బెల్ మోగుతుంటే, ఎవడబ్బా అనుకుంటూ లేచి చూశాను, ఎదురుగా హోటల్ బాయ్ క్లోజ్ అప్ నవ్వుతో , మీరు  పన్నెండు గంటలకు ఖాళీ చేయాలి అని చెప్పాడు. టైం చుస్తే, అప్పటికే, పదకొండున్నర అయింది, జెట్లాగ్ ప్రభావం తో మేము  కుంభ కర్ణ ద్వయం లాగా నిద్రపోయాం అని అర్ధం అయింది.

హడావిడిగా బయల్దేరి హోటల్ రూం ఖాళీ చేసి,  అపార్ట్మెంట్ దగ్గరకి వెళ్ళాం. అక్కడ, మమ్మల్ని పలకరించే నాధుడే లేడు. చేసేది  లేక మా కంపెనీ వాడికి ఫోన్ చేసి విషయం వివరించాము. వాడు తనకి తెలిసిన వాళ్ళతో మాట్లాడి, ఈ రోజు శనివారం కదా,  రిసెప్షన్ లో ఎవ్వరూ  ఉండరు, మీరు వెళ్ళటానికి కుదరదు అని మాకు చావు కబురు చల్లగా చెప్పాడు. ఏమి చేయాలో పాలు  పోలేదు. నేను డిటెక్టివ్ నారద లాగా కష్టపడి, మొత్తం మీద అత్యవసర సిబ్బంది నెంబర్ సంపాదించాను. 10 సార్లు ట్రై చేస్తే, దేవుడి కరుణించి, వాడు ఫోన్ తీసి మా బాధ అర్ధం చేస్కొని అక్కడికి వచ్చి మమ్మల్ని లోపలి తీసుకువెళ్ళాడు. ఇతను మమ్మల్ని మా రూం లోకి తీసుకెళ్ల గలడు కానీ, తాళాలు ఇచ్చే అధికారం తనకు లేదు. అంటే, రూం లోపల ఎప్పుడూ ఒకళ్ళు ఉండి తలుపు లోపలినుంచి తియ్యాలి అన్నమాట. కొసమెరుపు ఏంటి అంటే, మా వాడు ఏమి చెప్పాడో, వీడు ఏమి విన్నాడో గానీ, సింగిల్ కాట్ ఉన్న రూం  ఇచ్చాడు. 

ఏదో ఒకటిలే  ముందు ఉండటానికి ఉంది కదా, ఈ రోజు ఒక్క రోజు సర్దుకుపోదాంలే  అనుకున్నాం .చాలా చిన్న రూం, పేరుకు స్టూడియో అపార్ట్మెంట్ కానీ కిచెన్ లో కనీసం చెంచా కూడా లేదు. బాచిలర్ రోజుల్లో కొత్తగా రూం తెస్కొని , కిరోసిన్ స్టవ్, గిన్నెలన్నీ కొనుకున్నట్టు, నేను ఒక్కన్నే వుల్ వర్త్ సూపర్ మార్కెట్ కి వెళ్లి, చెంచా, కత్తి, ప్లేట్, కూర గిన్నెలు... ఇలా కావాల్సిన వన్నీ కొనుక్కొని ఇంటికొచ్చే సరికి టైం సాయంత్రం నాలుగున్నర. అసలే మా పరిస్థితి పులిహోర మీద విరక్తి చెందిన వరద బాదితుల్లాగా ఉంది. దానికి తోడూ ఉదయం నుంచి మంచినీళ్ళు కూడా తాగలేదు.
అంతా నీరసంలో కూడా, పాపం చాలా ఓపిక చేస్కొని, పొయ్యి వెలిగించి, వంట చేసింది మా ఇంటావిడ. తృప్తిగా తిని  మూడు రోజులు అయినదేమో, టమాట కూర, గ్రీక్ స్టైల్ పెరుగుతో  చాలా చాలా సంతోషంగా తిన్నాం. ఈ సంఘటన గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా 'దేవుడు ఆడవారికి ఓపిక, సహనం ఇచ్చి ఉండకపోతే ఈ భూమి మీద చాలా పనులు ఆగిపోతాయేమో కదా'  అనిపిస్తుంది.

ఇవి కేవలం మొదటి మూడు రోజుల కష్టాలే.ఇన్ ఫ్రంట్ దేర్ ఈజ్ రియల్ క్రోకో డయల్ ఫెస్టివల్... మిగతా కష్టాలను వచ్చే టపాలో వివరిస్తాను.
సెలవు...